بررسی بقای 5 ساله بیماران متاستازی مبتلا به سرطان‌های کولون و رکتال با استفاده از مدل میزان بروز تجمعی

  سابقه و هدف: با حضور مخاطره‌های رقیب، استفاده از تابع بروز تجمعی از دیدگاه بررسی اقتصادی سلامت حائز اهمیت می‌باشد. این مطالعه با هدف به‌کارگیری این تابع در تعیین عوامل خطر مخاطره‌های رقیب سرطان‌های کولون و رکتال، در بیماران متاستازی انجام شد.   مواد و روش ‌ ها: در این مطالعه‌ی بقا، داده‌ها از مرکز تحقیقات گوارش و بیماری‌های کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران شامل متغیرهای سن حین تشخیص، جنسیت، وضعیت تاهل، نمایه توده بدنی ( BMI )، مورفولوژی سرطان، اندازه‌ تومور، درجه و مرحله‌ی پاتولوژیک تومور برای 94 بیمار متاستازی سرطان کولورکتال تهیه گردید. بر اساس مدل رگرسیونی مبتنی بر تابع بروز تجمعی، برآورد پارامترها و آزمون‌های معنی‌داری آن‌ها با نرم‌افزار R به دست آمد.   یافته ‌ ها: بقای 5 ساله برای بیماران متاستازی مبتلا به سرطان کولون و رکتال به ترتیب برابر 79/46% و 58/65% و میزان بروز تجمعی به ترتیب برابر 8/0 و 1 طی 100 ماه به دست آمد. در بیماران مبتلا به سرطان کولون، متغیر‌ وضعیت تاهل در الگوهای یک و چند متغیره و هم‌چنین برای سرطان رکتال متغیرهای BMI و مورفولوژی در الگوی یک متغیره معنی‌دار بودند. نتیجه ‌ گیری: با توجه به ویژگی‌های مطلوب تابع بروز تجمعی، بنابراین استفاده از آن برای مدل‌سازی‌های مبتنی بر تابع بروز تجمعی با توجه به ویژگی‌های مطلوب آن برای مدل سازی عوامل خطر در سرطان ‌های کولون و رکتال، به عنوان الگو پیشنهاد می‌گردد